Cogito ergo sum

"Cogito ergo sum", pleegt te worden vertaald met "ik denk, dus ik ben" en is als stelling afkomstig van de filosoof Descartes.

Kunnen we deze uitdrukking nu beter vervangen door "ik bel, dus ik ben" of, algemener, "ik communiceer, dus ik ben"? Tot de slotsom dat voor de hedendaagse mens alles afhangt van de vraag of er voortdurend een gesprek plaatsvindt, kun je gemakkelijk komen. Overal in het publiek domein (op straat, plein of in de trein) kan een bij deze ontwikkeling achtergebleven persoon als ik gemakkelijk attent raken op mensen die, voor mijn gevoel,  'zomaar' beginnen te praten. Dan kijk je even op omdat je er rekening mee houdt dat een poging gedaan wordt om je aandacht te trekken. Dat blijkt dan als regel niet het geval: de spreker spreekt middels een draadloze verbinding met een derde die zich meestal niet binnen het blikveld bevindt. Voor die persoon en niet voor jou is het gesprokene bestemd. Voor velen  geldt  dat zij in het openbaar in  nog maar zelden kunnen worden aangetroffen zonder dat zij een 'oortje' dragen of zich anderszins min of meer afsluiten voor hun onmiddellijke fysieke omgeving. Als je ongevraagd getuige wordt van de inhoud van zo een geprek, dan geeft dit als regel geen aanleiding om te denken dat het communiceren  ook zonder meer gelijk gesteld kan worden aan denken.

MM